ادغام زیرساخت های سبز در مقررات برنامه ریزی فضایی برای بهبود عملکرد اکوسیستم های شهری، مطالعه موردی از ایتالیا

[vc_row][vc_column][vc_column_text]مقدمه

مدل های قدیمی برنامه ریزی کاربری زمین قادر به رفع کامل نگرانی های حفاظت از محیط زیست نبوده اند. این مدلها که منحصرا
بر اساس کاربری زمین (خواه مسکونی، تولیدی یا تجاری) هستند، مناسب بودن زمین برای یک عملکرد خاص یا سازگاری آن در
یک بافت سرزمینی وسیعتررا در نظر نمیگیرند. تحت چنین رویکردی، توسعه فضاهای سبز بر اساس مناسب بودن یک منطقه
معین برای ارائه مزایای خاصی که به شهروندان ارائه می دهد، مانند مزایای سلامتی، احساس امنیت، راحتی، رفاه و ارزش زیبایی
شناختی نیست. این مدل برنامه ریزی شهری تجویزی به دلیل انعطاف ناپذیری و ناتوانی در انطباق با تغییرات در شرایط اقتصادی،
اجتماعی و محیطی به طور گسترده مورد انتقاد قرار گرفته است

دانلود فایل[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]